കഴിഞ്ഞവർഷം ആഗസ്റ്റ് മാസത്തിൽ സീറോ മലബാർ സഭയിലെ മെത്രാൻ സിനഡ് കുർബാനയർപ്പണത്തിൽ ഐകരൂപ്യവും അതുവഴി ഐക്യവും ഉണ്ടാക്കാൻ വേണ്ടി, സഭയിലെല്ലായിടത്തും ഒരുപോലെ കാർമ്മികൻ ഒരേദിശയിൽനിന്ന് ബലിയർപ്പിക്കണമെന്നു കല്പിച്ചതു മുതൽ മുമ്പത്തേക്കാളേറെ അനൈക്യവും അച്ചടക്കരാഹിത്യവും അസ്വസ്ഥതകളും ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണല്ലോ. ഇങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിക്കാനിടയുണ്ടെന്ന് അന്നു പലരും എഴുതുകയും പറയുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അക്കൂട്ടത്തിൽ ഈ ലേഖകനും അങ്ങനെ ആശങ്കപ്പെട്ടിരുന്നു. അതിനു ചില കാരണങ്ങളും ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയിരുന്നു. അമ്പതിൽപരം വർഷം ചെയ്തുപോന്നിരുന്ന ജനാഭിമുഖ രീതിയോടുള്ള വൈകാരികമായ ബന്ധം, അതു മാറ്റാനുള്ള വൈമുഖ്യം, ജനാഭിമുഖകുർബാന അർപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടുള്ള അനുഭവപരവും അജപാലനപരവുമായ ഗുണങ്ങൾ, രണ്ടാം വത്തിക്കാൻ കൗൺസിലിന്റെ നവീകരണ വീക്ഷണം നൽകുന്ന പ്രചോദനം, തെക്കൻ രൂപതകളും വടക്കൻ രൂപതകളും തമ്മിലുള്ള മത്സരക്കളിയും ശക്തിപ്രയോഗവും, എന്നിങ്ങനെ പല കാരണങ്ങളും പല മാധ്യമങ്ങളിലും വിശകലന വിധേയമാക്കിയിരുന്നു. എന്നാൽ, ഇവയ്‌ക്കെല്ലാം അടിസ്ഥാനമെന്നോണം, ഇവയിലെല്ലാം ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും കാണുന്നതും ഇവയുടെ അടിയിൽ കിടക്കുന്നതുമായ, സീറോ മലബാർ സഭയെക്കുറിച്ചുള്ള രണ്ടു വ്യതിരിക്ത വീക്ഷണങ്ങളെ അല്പം കൂടി വിശദീകരിക്കുന്നത്, ഈയവസരത്തിൽ നന്നായിരിക്കുമെന്നു കരുതുന്നു. ഈ വീക്ഷണങ്ങൾ വ്യതിരിക്തങ്ങളെന്നു മാത്രമല്ല, പരസ്പര വിപരീതങ്ങളും കൂട്ടിമുട്ടാൻ മിക്കവാറും സാധ്യതയില്ലാത്തതുമാണെന്നുമാണ് ഈ ലേഖകനു തോന്നിയിട്ടുള്ളത്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഇവ രണ്ടും രണ്ടു ക്യാമ്പുകളിലായി നിലനിൽക്കുന്നിടത്തോളം കാലം ഈ സഭയിൽ ലിറ്റർജിയിലെന്നു മാത്രമല്ല, ദൈവശാസ്ത്രം, ആത്മീയത മുതലായ സഭാപരമായ മറ്റു മേഖലകളിലും യോജിപ്പിലെത്തുക എളുപ്പമല്ലയെന്നാണ് ഈ ലേഖകൻ കരുതുന്നത്. ഒരു സഭയായി മുന്നോട്ടു പോകണമെങ്കിൽ വൈവിധ്യത്തെ അംഗീകരിക്കുന്ന സമാശ്ലേഷിത മനോഭാവത്തിലുള്ള തീരുമാനങ്ങൾ കൊണ്ടേ അതു സാധ്യമാവൂ എന്നർത്ഥം.

വ്യത്യസ്ത ദർശനങ്ങൾ

മുകളിൽ പറഞ്ഞ രണ്ടു ദർശനങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസങ്ങൾ എളുപ്പത്തിൽ മനസ്സിലാക്കാൻ അവയെ അക്കമിട്ടു താഴെ നിരത്താം. ഒന്നിനെ ഭാരതീയ ദർശനമെന്നും രണ്ടാമത്തേതിനെ കൽദായ ദർശനമെന്നും സൗകര്യത്തിനുവേണ്ടി വിളിക്കട്ടെ, നിഷ്‌കൃഷ്ടാർത്ഥത്തിൽ അങ്ങനെയല്ലെങ്കിലും.

1. സഭാസ്ഥാപകനിൽനിന്നു തന്നെ തുടങ്ങട്ടെ. ഇരുകൂട്ടരും ഈ സഭയുടെ സ്ഥാപക പിതാവ് മാർ തോമാശ്ലീഹയാണെന്നു പ്രഖ്യാപിക്കുമെങ്കിലും, അവർ അതിനു നൽകുന്ന വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ വ്യത്യസ്തങ്ങളാണ്. ഭാരതീയ ദർശനക്കാരുടെ ബോധ്യമനുസരിച്ച്, തോമാശ്ലീഹ ഭാരതത്തിൽ മാത്രം വരുകയും, ഈ ക്രൈസ്തവസമൂഹം മാത്രം സ്ഥാപിക്കുകയും ഈ സഭയുടെ മാത്രം പിതാവായി പരിഗണിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. സഭയുടെ സ്ഥാപന പ്രക്രിയയിലോ സ്ഥാപകൻ വഴിയോ ഈ സഭയ്ക്കു കൽദായ സഭയുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ല. മാത്രമല്ല, തോമാശ്ലീഹ സ്ഥാപിച്ച നമ്മുടെ സഭ ആ ശ്ലീഹയുടെ ശിഷ്യന്മാരായി കരുതപ്പെടുന്ന അദ്ദായിയും മാറിയും മറ്റും സ്ഥാപിച്ച കൽദായസഭയെക്കാൾ പൗരാണികവുമാണ്; തീർത്തും അപ്പസ്‌തോലികവും.

എന്നാൽ, കൽദായദർശനക്കാരുടെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ, ഭാഷ (സുറിയാനി), ശിഷ്യന്മാർ (അദ്ദായി, മാറി), സംസ്‌കാരം (മധ്യപൂർവദേശം മുതൽ ഭാരതം വരെ ഒന്നിച്ചു പരന്നുകിടക്കുന്ന പുരാതന പൗരസ്ത്യ സംസ്‌കാരം) മുതലായവ വഴി സ്ഥാപനകാലം മുതലേ നാം പേർഷ്യയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു കിടക്കുന്നു. എന്തിന്, ഒരുപക്ഷേ തോമാശ്ലീഹ തന്നെ അവിടം വഴിയായിരിക്കാം ഇവിടേക്കു വന്നതെന്നു വിശ്വസിക്കാനാഗ്രഹിക്കുന്നവർവരെ അക്കൂട്ടരിലുണ്ട്.

2. മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ വ്യാത്യാസം മൂലം, ഭാരതീയ ദർശനക്കാർ സീറോ മലബാർ സഭയെ തീർത്തും സ്വതന്ത്രവും അപ്പസ്‌തോലികവും ആയ ഭാരതസഭയായി പരിഗണിക്കുന്നു. കൽദായ ദർശനക്കാരാകട്ടെ ഈ സഭ എങ്ങനെയോ വളഞ്ഞുതിരിഞ്ഞ് കൽദായ പാരമ്പര്യത്തിലെ ഒരു സഭയായി ജനിച്ചുവെന്നു വിശ്വസിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അവർക്ക് അതിനുള്ള ന്യായങ്ങൾ തുലോം ദുർബലങ്ങളും ചരിത്രപരമായ അടിസ്ഥാനം തീരെയില്ലാത്തതുമാണെങ്കിലും അവയൊന്നും അവരെ അതിൽ നിന്നു പിന്തിരിപ്പിക്കുന്നില്ല. ഇന്നത്തെ ചില ഹിന്ദുത്വ ചരിത്രകാരന്മാർ യുക്തിപരമായി ചിന്തിക്കുന്നവർക്കു ഊഹിക്കാൻ പറ്റാത്തവിധം ഭാരത ചരിത്രം ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുന്നതിനോടു ഇതിനെ ഉപമിക്കാം എന്നു തോന്നുന്നു.

ഭാരതസഭയോ കൽദായസഭയോ?

3. തീർത്തും ഭാരതീയമായ ആരംഭമുള്ളതുകൊണ്ട്, സീറോ മലബാർ സഭയുടെ തനിമ അതു ഭാരതസഭയാണ് എന്നതാണെന്ന് ആദ്യത്തെ ഗ്രൂപ്പുകാർ കരുതുന്നു. ഭാരതീയ പൈതൃകം ഉള്ളതുകൊണ്ട് അത് ഇനി വളരേണ്ടതു ഭാരതീയസംസ്‌കാരത്തിൽ ഉറച്ചുനിന്നു കൊണ്ടായിരിക്കണമെന്നും അവർ വിശ്വസിക്കുന്നു. എന്നാൽ കൽദായ വീക്ഷണക്കാർക്കാകട്ടെ ആരംഭം മുതൽ കൽദായ ബന്ധം ഉള്ളതുകൊണ്ട് ഈ സഭ കൽദായ പാരമ്പര്യത്തിൽ വളർന്ന്, ആ കുടുംബത്തിലെ ഒരംഗമായി തുടരണമെന്നാണ് ആഗ്രഹം. മുമ്പൊരിക്കൽ ഇവരിൽ ചിലരൊക്ക നമ്മുടെ സഭയെ കാൽഡിയോ- ഇന്ത്യൻ സഭ എന്നു വിളിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു ഓർക്കുന്നു.

4. നാലാം നൂറ്റാണ്ടുമുതൽ അഥവാ ക്‌നായിത്തൊമ്മന്റെ കാലംമുതൽ പേർഷ്യൻ സമൂഹവുമായും, ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടുമുതലുള്ള ചരിത്രരേഖകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ ആ സമയത്ത് എപ്പോഴോ കൽദായ സഭാ നേതൃത്വവുമായും, നമ്മുടെ സഭയ്ക്ക് വാണിജ്യപരമായും കുടിയേറ്റ ഫലമായും ബന്ധം ഉണ്ടായിയെന്നും അവരുടെ ആരാധന ക്രമം നാം സ്വീകരിക്കാൻ ഇടയായിയെന്നും (അത് അവർ കെട്ടിയേല്പിച്ചതോ, നിവൃത്തിയില്ലാതെ നാം സ്വീകരിച്ചതോ ആകാം), അക്കാരണത്താൽ നമ്മുടെ സഭയിലെ കൽദായ സഭാനുഷ്ഠാനങ്ങൾ നമുക്കു സംഭവിച്ച ചരിത്രപരമായ ഒരു ആനുഷംഗികസംഭവത്തിന്റെ ഫലം മാത്രമാണെന്നും ഭാരതീയ ദർശനക്കാർ കരുതുന്നു.

എന്നാൽ, കൽദായ ദർശനക്കാർക്ക് ഇതു നമ്മുടെ സഭയുടെ സ്വാഭാവികമായ വളർച്ചയാണത്രെ. അതുകൊണ്ട്, പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിൽ പോർച്ചുഗീസുകാർ വന്ന് അതിൽ ഇടപെടുന്നതുവരെയുള്ള കാലത്തെ സഭാരീതികൾ അത്യുദാത്തമായിരുന്നെന്നും അവയെല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടങ്കിൽ പുനരുദ്ധരിക്കണമെന്നും നില നിർത്തണമെന്നും അവർ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

ലത്തീൻസഭയോടുള്ള മനോഭാവം

5. മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ചതു പോലെ, കൽദായരീതികൾ മനോഹരമായിരുന്നതു കൊണ്ട്, അതിൽ ഇടപെട്ട് ഭേദഗതികൾ വരുത്തിയ പോർച്ചുഗീസുകാരും ലത്തീൻകാരുമായ സഭാധികാരികളെയും ലത്തീൻസഭയെത്തന്നെയും കൽദായവാദികൾ വെറുക്കുന്നു, നമ്മുടെ പാരമ്പര്യത്തെ വികൃതമാക്കിയ അധിനിവേശക്കാരായി അവരെ പരിഗണിക്കുന്നു. ലത്തീൻസഭയിൽ നിന്നു സ്വീകരിച്ചതെല്ലാം നമ്മുടെ സഭയുടെമേൽ കളങ്കങ്ങളായി കിടക്കുന്നതായി അവർ വിശ്വസിക്കുന്നു. നാലു നൂറ്റാണ്ടോളം നിലനിന്ന ലത്തീൻ ഭരണത്തിന്റെ എല്ലാ സ്വാധീനങ്ങളും നമ്മുടെ സഭയിൽനിന്നു തുടച്ചുമാറ്റാനും, ആദിമകൽദായ പരിശുദ്ധി പുനഃസ്ഥാപിക്കാനും അവർ കിണഞ്ഞു പരിശ്രമിക്കുന്നു.
അതേസമയം, ഭാരതീയ ദർശനക്കാരുടെ കാഴ്ചപ്പാടനുസരിച്ച്, രാഷ്ട്രീയ-സാമ്പത്തിക-സാമൂഹ്യ തലങ്ങളിൽ ഉണ്ടായതുപോലെ, സഭാതലത്തിലും കൊളോണിയലിസം ഒരു അധിനിവേശം തന്നെയായിരുന്നെന്നും, മറ്റു തലങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ, സഭാതലത്തിലും കൊളോണിയലിസത്തിൽനിന്ന് നന്മയും തിന്മയും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെന്നും അവർ കരുതുന്നു. കൽദായ സഭാസംസ്‌കാരവും ലത്തീൻ സഭാസംസ്‌കാരവും ഒരുപോലെ വൈദേശികമാണെന്നും, രണ്ടിൽനിന്നും കൊള്ളാവുന്നതു കൊള്ളുകയും, ഉപകാരപ്രദമല്ലാത്തതും കാലഹരണപ്പെട്ടതും തള്ളുകയും ചെയ്യാമെന്നു അവർ പഠിപ്പിക്കുന്നു.

ആദ്യത്തെ കൂട്ടർ നമ്മുടെ സഭയെ കൽദായ നിറത്തിൽ മുക്കിയെടുത്ത ഒരു നൂലായി സങ്കല്പിക്കുകയും അതിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന ലത്തീൻകറകൾ കഴുകിക്കളയണമെന്ന് ആഗ്രഹി ക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, മറു ഭാഗത്തുള്ളവർ അതിനെ ഭാരതീയത, കൽദായപാരമ്പര്യം, ലത്തീൻ സംഭാവനകൾ, ആധുനിക സമൂഹത്തിന്റെ അജപാലകതാത്പര്യങ്ങൾ എന്നിങ്ങനെ ബഹുവർണ ങ്ങളുള്ള പല ചരടുകൾ പിരിച്ചുണ്ടാക്കിയതു പോലെ സങ്കല്പിക്കുന്നുവെന്നു പറയാം.
എങ്ങനെ മുന്നോട്ട്

6. ഇന്നു സഭയ്ക്ക് ദേശീയമായ സ്വന്തം നേതൃത്വം ലഭിച്ചിരിക്കുന്നതുകൊണ്ട്, ലത്തീൻ സ്വാധീനങ്ങൾ തുടച്ചുനീക്കി, കൽദായ ആരാധനാരീതികളും കൽദായ ദൈവശാസ്ത്രവും ആദ്ധ്യാത്മികതയും മറ്റും പുനഃസ്ഥാപിക്കണമെന്ന് കൽദായ ദർശനക്കാർ ആഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ, മറു കൂട്ടരുടെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ ദേശീയ നേതൃത്വത്തിന്റെ പ്രധാന കർത്തവ്യം കൽദായ-ലത്തീൻ പാരമ്പര്യങ്ങളിൽ നിന്ന് ഗുണകരമായവ സ്വീകരിക്കുകയും മറ്റുള്ളവ അവഗണിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടും, ഇവയെല്ലാംകൂടി സമന്വയിപ്പിച്ചതും ഇന്നത്തെ ഭാരത കത്തോലിക്കർക്കും ലോകത്തിന്റെ മറ്റു ഭാഗങ്ങളിൽ ജീവിക്കുന്ന സീറോ മലബാർ സഭാംഗങ്ങൾക്കും ഉതകുന്ന സഭാ രീതികൾ വളർത്തിയെടുക്കുന്നതും ആയ പൗരസ്ത്യവും ഭാരതീയവും ആധുനികവുമായ ഒരു സഭയായി മുന്നോട്ടു നയിക്കുകയെന്നതാണ്. ആദ്യത്തെ കൂട്ടർ നമ്മുടെ സഭയെ കൽദായ നിറത്തിൽ മുക്കിയെടുത്ത ഒരു നൂലായി സങ്കല്പിക്കുകയും അതിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന ലത്തീൻ കറകൾ കഴുകിക്കളയണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, മറുഭാഗത്തുള്ളവർ അതിനെ ഭാരതീയത, കൽദായ പാരമ്പര്യം, ലത്തീൻ സംഭാവനകൾ, ആധുനിക സമൂഹത്തിന്റെ അജപാലക താത്പര്യങ്ങൾ എന്നിങ്ങനെ ബഹുവർണങ്ങളുള്ള പല ചരടുകൾ പിരിച്ചുണ്ടാക്കിയതു പോലെ സങ്കല്പിക്കുന്നുവെന്നു പറയാം.

7. ഭാരതീയ ദർശനമുള്ളവർ വത്തിക്കാൻ കൗൺസിലിനെയും കൗൺസിൽ പഠിപ്പിച്ച നവീകരണം, അനുരൂപണം എന്നീ ആശയങ്ങളെയും താത്പര്യത്തോടെ സ്വീകരിക്കുന്നു. കൗൺസിലിന്റെ ഉദ്‌ബോധനമനുസരിച്ച് നവീകരണവും അനുരൂപണ ശ്രമങ്ങളും നടത്തിയ ലത്തീൻ സഭയെ മാതൃകയായി പരിഗണിക്കുന്നു. എന്നാൽ, കൽദായ ദർശനക്കാരാകട്ടെ, കൗൺസിലിന്റെ ലിറ്റർജി സം ബന്ധമായ ഉദ്‌ബോധനങ്ങളെ ഗൗരവമായി എടുക്കുന്നില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, ചിലരെങ്കിലും അതിലെ പ്രായോഗിക നിർദ്ദേശങ്ങൾ ലത്തീൻ സഭയെ മാത്രം ബാധിക്കുന്നതാണെന്നു പോലും വാദിക്കുന്നു. പൗരസ്ത്യസഭകളിൽ പലതിലും കൗൺസിൽ നിർദ്ദേശിച്ച നവീകരണങ്ങൾ കാര്യമായി നടന്നിട്ടില്ലെന്നും അവർ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു.

8. വത്തിക്കാൻ കൗൺസിൽ കഴിഞ്ഞ് അധികം താമസിയാതെ അഭിവന്ദ്യ കർദ്ദിനാൾ ജോസഫ് പാറേക്കാട്ടിൽ പിതാവിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ നടന്ന നവീകരണ, അനുരൂപണ ശ്രമങ്ങളെ ഭാരതീയ ദർശനക്കാർ സീറോ മലബാർ സഭയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള വളർച്ചയ്ക്ക് ആവശ്യകമായ പ്രവാചക തുല്യമായ കാൽവയ്പുകളായി പരിഗണിക്കുകയും പാറേക്കാട്ടിൽ പിതാവിനെ ആധുനിക സീറോ മലബാർ സഭയുടെയും ഭാരത സഭയുടെ തന്നെയും പിതാവായി പരിഗണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശ്രമങ്ങളെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തുകയും പിന്നീട് മുടക്കുകയും ചെയ്തവരെ ഇവർക്ക് പാരമ്പര്യവാദികളും പിന്തിരിപ്പന്മാരുമായേ കാണാൻ സാധിക്കുന്നുള്ളൂ.

എന്നാൽ, കൽദായ ദർശനക്കാരാകട്ടെ, പാറേക്കാട്ടിൽ പിതാവിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ നടന്നതെല്ലാം നമ്മുടെ ശരിയായ പാരമ്പര്യത്തിൽനിന്നുള്ള അപഭ്രംശമായി പരിഗണിക്കുകയും അദ്ദേഹത്തെ അപ്പാടെ തമസ്‌കരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സഭയെ നേരായ പാരമ്പര്യത്തിലേക്കു തിരിച്ചുകൊണ്ടുവരാൻ തങ്ങൾക്കു നേതൃത്വം നൽകിയ, അഥവാ നൽകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അഭിവന്ദ്യ ജോസഫ് പവ്വത്തിൽ പിതാവിനെ നേതാവായി കാണുകയും ചെയ്യുന്നു.

9. ഭാരതീയ ദർശനക്കാർ കൂടുതലും എറണാകുളം, ഇരിങ്ങാലക്കുട, തൃശൂർ മുതലായ രൂപതകൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന പുരാതന കൊച്ചിരാജ്യ ഭാഗത്തും ഈ ഭാഗത്തിന്റെ സ്വാധീനമുള്ള മലബാർ പ്രദേശത്തും ആണ്. മാത്രമല്ല, ഈ ഭാഗങ്ങളിൽ വാണിജ്യം, കുടിയേറ്റം, തൊഴിൽ മുതലായ കാരണങ്ങളാൽ മറ്റു മതക്കാരും, ഇതര ക്രൈസ്തവ വിഭാഗങ്ങളുമായി ഇടകലർന്നു കഴിയുന്നതിനാൽ അവരിൽ പ്രത്യേകിച്ച് ലത്തീൻ കത്തോലിക്കരുടെയിടയിൽ നടപ്പാക്കിയിരിക്കുന്ന നവീകരണശ്രമങ്ങൾ ഇവരെ സ്വാധീനിക്കുന്നു.

കേരളം എന്ന ഈ കൊച്ചു സംസ്ഥാനത്തിനകത്തും മൂന്നരക്കോടി ജനസംഖ്യയിലും ഒതുങ്ങിക്കഴിയു ന്നവരാണെങ്കിലും രാഷ്ട്രീയത്തിലും സാമ്പത്തിക വീക്ഷണത്തിലും, സാമൂഹിക സമീപനത്തിലും മറ്റനേകം തലങ്ങളിലും വൈവിധ്യമാർന്നതും പലപ്പോഴും പരസ്പര വിരുദ്ധവുമായ നിലപാടുകളുള്ള മലയാളിക്ക് ഒരേ മതത്തിലും ഒരേ സഭയിലും തന്നെ വ്യത്യസ്ത കാഴ്ചപ്പാടുകളും തത്ഫലമായ പ്രവർത്തന രീതികളും ഉണ്ടാവാം, അഥവാ ഉണ്ടാകുന്നുവെന്നത് യാഥാർത്ഥ്യബോധ ത്തോടെ അംഗീകരിച്ച്, മതാത്മകമായ പെരുമാറ്റ ങ്ങളിലും അനുഷ്ഠാനങ്ങളിലും വ്യത്യസ്തത സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട് അവയെക്കാൾ ഏറെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഹൃദയത്തിന്റെ ഐക്യം നിലനിർത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നതാവും ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ഉചിതവും വിവേകപൂർണവും.

എന്നാൽ കൽദായ ദർശനക്കാർ കൂടുതലും ചങ്ങനാശേരി, പാല, കാഞ്ഞിരപ്പിള്ളി മുതലായ തെക്കൻ പ്രദേശങ്ങളിലായതി നാലും ഇക്കൂട്ടർ മലങ്കര കത്തോലിക്കർ, യാക്കോബായക്കാർ, ഓർത്തഡോക്‌സുകാർ മുതലായവരുമായി ഇടകലർന്നു താമസിക്കുന്നതുകൊണ്ട് അവരുടെ പാരമ്പര്യ മനോഭാവം ഇവരെയും സ്വാധീനിക്കുന്നു. ഇപ്പറഞ്ഞ ക്രൈസ്തവ വിഭാഗങ്ങളാകട്ടെ യാതൊരു നവീകരണവും അനുരൂപണവും ആരാധനക്രമത്തിലോ ദൈവശാസ്ത്ര വീക്ഷണങ്ങളിലോ വരുത്തിയിട്ടില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, തങ്ങളുടെ പഴമയിൽ ആഢ്യത്വം കാണുകയും ഊറ്റംകൊള്ളുകയും ചെയ്യുന്നവരാണ്. സ്വാഭാവികമായും അവരെപ്പോലെയോ അവരേക്കാൾ കൂടുതലായോ പൗരാണികത്വം പ്രകടിപ്പിക്കാൻ ഇവർ പ്രേരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. പാറേക്കാട്ടിൽ പിതാവും സമാന ചിന്താഗതിക്കാരും മുന്നോട്ടു നോക്കുന്നതിൽ താത്പര്യം കാണിക്കുകയും അഭിമാനിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, പവ്വത്തിൽ പിതാവും സമാന ചിന്താഗതിക്കാരും പുറകോട്ടു നോക്കുന്നതിലും പഴമ നിലനിറുത്തുന്നതിലും അഭിമാനിക്കുന്നു.

10. ഭാരതീയ ദർശനക്കാർ ലിറ്റർജിയിൽ മാത്രമല്ല, ദൈവശാസ്ത്രത്തിലും, ആദ്ധ്യാത്മികതയെപ്പറ്റിയുള്ള വീക്ഷണത്തിലും, ഭരണസംവിധാന സങ്കല്പത്തിലുമെല്ലാം വിവിധ ധാരകളിൽനിന്ന് കൊള്ളാവുന്നവ ഉൾക്കൊള്ളാൻ തയ്യാറാണ്. അതുകൊണ്ട്, പാശ്ചാത്യവും ഭാരതീയവും ആയ ദൈവശാസ്ത്രവും, ഭരണരീതിയും, ആദ്ധ്യാത്മിക പാരമ്പര്യങ്ങളും സമന്വയിപ്പിക്കുന്ന ക്രമങ്ങൾ അവർ സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിക്കുന്നു, നടപ്പിലാക്കുന്നു.

എന്നാൽ, കൽദായ ദർശനക്കാർ ഒരുവശത്ത് കൽദായ ദൈവശാസ്ത്രവും ആത്മീയതയും ഭരണക്രമവും മറ്റും വേണമെന്നു പറയുകയും, മറുവശത്ത് കുറ്റം പറഞ്ഞുകൊണ്ടാണെങ്കിലും പാശ്ചാത്യ ദൈവശാസ്ത്രവും ഭരണക്രമവും നടപ്പിൽ വരുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. പൗരസ്ത്യ വീക്ഷണത്തിൽ മെത്രാന്മാർ ആത്മീയാചാര്യന്മാരും ജീവിതരീതിയിൽ സന്യാസികളും ആണെങ്കിലും, സീറോ മലബാർ മെത്രാന്മാർ ഭൗതിക കാര്യങ്ങളിൽ ആവശ്യത്തിൽ കൂടുതൽ ഇടപെടുന്ന ഒന്നാന്തരം ഭരണകർത്താക്കളാണ്. അവർ തീർത്തും ലത്തീൻ രീതിയിലുള്ള ഭരണക്രമം നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. പോർച്ചുഗീസുകാരുടെ വരവിനു മുമ്പുള്ള മലബാർ മോഡലോ, കൽദായ മോഡലോ അക്കാര്യത്തിൽ അവർ സ്വീകരിച്ചിട്ടില്ല. ഇങ്ങനെയൊക്കെയുള്ള ആന്തരിക വൈരുധ്യങ്ങളോടുകൂടിയാണ് ഈ ദർശനം ഇപ്പോഴും മുന്നോട്ടു നീങ്ങുന്നത്.

ചുരുക്കത്തിൽ, അത്ര എളുപ്പത്തിൽ സമന്വയിപ്പിക്കാവുന്നതല്ല മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച രണ്ടു ദർശനങ്ങൾ. അതുകൊണ്ട്, കേരളം എന്ന ഈ കൊച്ചു സംസ്ഥാനത്തിനകത്തും മൂന്നരക്കോടി ജന സംഖ്യയിലും ഒതുങ്ങിക്കഴിയുന്നവരാണെങ്കിലും രാഷ്ട്രീയത്തിലും സാമ്പത്തിക വീക്ഷണത്തിലും, സാമൂഹിക സമീപനത്തിലും മറ്റനേകം തലങ്ങളിലും വൈവിധ്യമാർന്നതും പലപ്പോഴും പരസ്പര വിരുദ്ധവുമായ നിലപാടുകളുള്ള മലയാളിക്ക് ഒരേ മതത്തിലും ഒരേ സഭയിലും തന്നെ വ്യത്യസ്ത കാഴ്ചപ്പാടുകളും തത്ഫലമായ പ്രവർത്തന രീതികളും ഉണ്ടാവാം, അഥവാ ഉണ്ടാകുന്നുവെന്നത് യാഥാർത്ഥ്യബോധത്തോടെ അംഗീകരിച്ച്, മതാത്മകമായ പെരുമാറ്റങ്ങളിലും അനുഷ്ഠാനങ്ങളിലും വ്യത്യസ്തത സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട് അവയെക്കാൾ ഏറെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഹൃദയത്തിന്റെ ഐക്യം നിലനിർത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നതാവും ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ഉചിതവും വിവേകപൂർണവും.